عزتالله مهدوی،روزنامه اعتماد،ص اندیشه،28 دی 92 یکی از نکات برجسته و عبرت آموز بزرگان علمی و فرهنگی جهان اسلام آن است که همواره تحت هر شرایطی منادی وحدت در میان مسلمانان بودهاند. در حافظه تاریخ کمتر سراغ داریم که این متفکران تراز اول به جنگ فرقهیی دامن زده و آتش کینههای مذهبی را مشتعلتر کنند. از این میان میتوان به متفکر نامبردار پاکستانی، علامه اقبال لاهوری اشاره کرد. در متونی که از او به جا مانده نه تنها ارزشهای جهانشمول دین اسلام به روشی معقول مطرح میشود بلکه به ارزشهایی اشاره میکند که مکتب تشیع به جهان اسلام از طریق رهبران دینیاش ارائه کرده است. مطرح کردن حرکت امام حسین (ع) به عنوان یک حرکت درس آموز از آن جمله است (چو خلافت رشته از قرآن گسیخت – حریت را زهر اندر کام ریخت. بر زمین کربلا بارید ورفت – لاله در ویرانها کارید رفت. ص157) . اشاره به رسالت زن مسلمان با بهرهگیری از آموزههای شیعی که حضور انسانی زنان را در اجتماع ارج مینهد(فطرت تو جذبهها دارد بلند- چشم هوش از اسوه هرا مبند. |